Verhalen

Als geen ander weet Henk Vossen dat je op je tachtigste voor de sport afgeschreven hoort te zijn. Sommige WK-Rally’s, Monte Carlo, ELE-Rally, zijn voor hem avonturen, die blijven uitdagen. “Ik betrap me nog steeds niet op het feit dat mijn reactiesnelheid minder is geworden. Op je zestigste is het al bizar dat je nog met de jonge honden mee rent. ”Ooit liet de rally-coureur zich ontvallen als de kleinkinderen vanaf de zijkant ‘hup opa’ roepen, dat hij zich eens serieus achter de oren moet krabben. Inmiddels staan aan die zijlijn bij wijze van spreken al de achterkleinkinderen…

“Op een of andere manier ben ik de man niet, die het welletjes vindt. Ik blijf graag competitief.”

Op 23-jarige leeftijd schreef Henk met Karel Helmes als bijrijder Karel Helmes in voor de zogenaamde Vierlandenrit. Een tweedaagse evenement, indertijd nog een kaartleesrit, georganiseerd door de Eindhovense Motor- en Automobiel Club. De tocht was grotendeels uitgezet in de mooiste streken van Moezel, Eifel en Ardennen.
De ‘kaartleesrit’ was de voorloper van hetgeen later Rally kwam te heten. Een route volgen waar her en der ook stukken waren die op snelheid (klassementsproeven) genomen moesten worden.

Serieuzer wordt het allemaal met de aankoop van een 2-tact 3-cilinder Saab 96 in een tijdperk dat de kaartleesritten meer en meer doorspekt werden met klassementsproeven op snelheid. ELE-Rally, SLS-Rally, Horneland Rally waren indertijd de klassiekers waar de kiem gelegd voor een hobby tot op de dag van vandaag aanhoudt. Inmiddels aan er zo’n 550 Rally’s achter zijn naam!

Trots op zijn status als privérijder en vooral ook trots op zijn trouwe (‘beter vind je niet in Nederland’) team. Diverse keren kwam vanuit de autosportbranche een aanbod als er een stoeltje vrijkwam. “Voor een minimumloontje of net iets meer. Ik peinsde er niet over. Bovendien vond ik het – en dat is de avonturier en ondernemer in me – veel spannender om jaar voor jaar een begroting rond te krijgen. Waarschijnlijk heb ik twee talenten die het samen goed doen: een auto besturen en organiseren.”

Straatsburg, stad die de (wankele) eenheid van Europa belichaamt. Henk heeft een rally-zwak voor die stad en de streek waarin ze ligt. Zelfs als het weer bar en boos is in de Elzas. “Vooral dan.” De opmerking verwijst naar de jaren 2013 en 2014; de WK-Rally van Frankrijk. In ‘zijn’ Groep N-klasse bleek de man uit Tegelen, geassisteerd door navigator Jac Gillis, op de kletsnatte proeven drie dagen ongenaakbaar. Winnaar in zijn klasse tijdens een WK-Rally een uitzonderlijke prestatie voor Nederlandse begrippen. Het jaar erop waren de proeven in de Elzas kurkdroog. Ook nu, met Radboud van Hoek aan zijn zijde, stond op de Mitsubishi Evo 10-équipe in die groep N-klasse geen maat. “Met al mijn Monte-herinneringen waren dat mee van de mooiste momenten in mijn rally-carriére.”  

Gezeten op de schoot van pa, parkeerde Henk als zesjarige de De Soto Custom Sedan in de garage. Pa trots en bij de jongeling was het heilige vuur ontstoken.
Als kleine blaag schuimde hij de garages af, op zoek naar foto’s en folders van automobielen. Ze vonden een plek op de muur van zijn slaapkamer. Centraal in de verzameling prijkte de poster van een Rolls Royce Silver Cloud. Op z’n veertiende ‘leende’ hij stiekem pappa’s Opel Kapitän. Het nummertje joyriding met vriendjes eindigde abrupt toen pappa’s trots uit de bocht vloog en op z’n zijkant kwam te liggen.

Zijn eerste eigendom op vier wielen was een Mercedes 170V met het kenteken SP-02-02. Het model pronkt thans in zijn eigen Museum.

Toen de rally nog avontuur was en praktische oplossingen je verder op weg hielpen… ELE-Rally 1982, een olielekkage was de oorzaak dat Henk op een achterstand van 4,5 minuut kwam van leidende Porsche-rijder Jan Bak. Het olielek werd gedicht met een van ’n boer geleende aardappel. “Die aardappel was na de proef door de hitte zo gebakken dat het in de wagen stonk als in een patatkraam. Niettemin liep elke proef weer in op Jan en ik voorspelde hem dat als voor de laatste proef op anderhalve minuut stond, dat ik de rally alsnog ging winnen.” Vossen kwam op…. 1,27 en Jan voelde zich zo opgejaagd dat hij veel te veel risico nam en tegen een dikke boom tot stilstand kwam. Henk nam de beker in ontvangst…

“Willen, kunnen, durven, moed, verstand… Allemaal ingrediënten waar je mee te maken hebt. In je sport, je leven, of in een ‘split second’. Het doel in deze sport is altijd: je auto aan de finish brengen. Als je zo’n pakweg 50 ELE-Rally’s hebt gereden of 36 keer in de Deutschland Rally’s de ‘Panzerplatte’ genomen hebt, dan weet je wel dat je in deze sport altijd weer op de plaats wordt gezet waar je hoort. Je kunt van alles bedenken en eindeloos relativeren, secondes liegen niet en hebben geen emotie. Met mijn Saab ben ik in een periode van achttien rally’s, zestien keer uitgevallen. Je leert omgaan met teleurstelling en dat vormt je als sportman maar ook als mens. Rally lijkt wat dat betreft een beetje op het leven, ofschoon het leven vaak subjectief is.”

Na het debuutjaar in 1979 hing de tweede start in de Rally Monte Carlo 1980 aan een zijden draad. Enkele uren voor de sluitingstermijn van de inschrijving lukte het, dank zij de sponsoring van Supertech, de begroting van 45.000 gulden sluitend te krijgen. De begroting was niet het enige struikelblok dat geruimd diende te worden. Kiespijn van de coureur was eveneens een ernstig euvel. De benodigde wortelkanaalbehandeling bleek niet op tijd sluitend te krijgen en een noodvulling moest er aan te pas komen.

Met de röntgenfoto’s op zak, enkele instrumenten en zinkoxide aan boord, zodat bij pijn zelf de noodvulling geopend en weer opnieuw aangebracht kon worden, vertrok Vossen-Theunissen met de Groep 4 Ford Escort RS 1800, richting het jaarlijkse en favoriete rally-spektakel in de Franse Alpen. Eén keer, tijdens een bandenwissel, werd de noodvulling van de coureur vervangen. Resultaat, na een spectaculaire pirouette op de Col de Turini, was een 46^e plaats het eindresultaat.

In de tijd dat Henk werkzaam was voor Océ van der Grinten, met name in Oost-Europa, bevond het lobbycircuit zich voornamelijk binnen de muren van Hotel Europejski Warszawa. Daar ook leerde Henk o.a. Marinus te pas kennen. Barnevelder en rallyliefhebber Marinus werd enthousiast toen hij hoorde dat ik bij wijze van spreken elk jaar in zijn achtertuin de Tulpenrally reed. Vanaf dat moment stond Marinus erop dat hij mijn gastheer was tijdens die rally. Vele jaren na mijn Océ-periode belde Marinus op met de mededeling dat een tennismaat van hem zijn zaak van de hand wilde doen. Hij dacht dat dat misschien iets voor mij was. De Lange bv werd overgenomen en maakt tegenwoordig, onder leiding van zoon Jasper, een wezenlijk deel uit van de Helichem Groep.

Tijdens eens van de Rally’s van Monte Carlo op de terugweg van een inspannende proef, verscheen op het display van zijn handy de naam van een zakenpartner uit Oosterhout. Twee miljoen flessen liet ik bij hem jaarlijks sleeven (verpakken). Hij vertelde dat hij faillissement had aangevraagd, maar dat er enkele zaken, waaronder een sealmachine, buiten die insolventie vielen. ‘Ben je geïnteresseerd, want er is nog een kandidaat voor. De prijs was interessant voor mij en liet hem vanuit de rallywagen weten dat die machine nu verkocht was. Geen andere gegadigde, maar ik zou kopen en de zaak afhandelen als ik terug was van de rally. Aldus geschiedde…